مدیرکل امور بانوان شهرداری تهران درباره علت حضور کم‌تر دختران در حوزه کارآفرینی، گفت: در حال حاضر جمعیت دختران تحصیل کرده از جمعیت پسران تحصیل کرده پیشی گرفته است و این در حالی است که دختران در قیاس با پسران به راحتی جذب بازار کار نمی‌شوند و ریشه این موضوع به دوران نوجوانی و حتی پیش تر از نوجوانی دختران باز می‌گردد.
به گزارش ایسنا زهرا بهروز آذر در وبینار “نقش ابعاد کلی سلامت دختران در توسعه پایدار” با محوریت توانمندسازی روانی اجتماعی دختران در توسعه پایدار که به همت جهاد دانشگاهی واحد الزهرا برگزار شد، گفت: در حال حاضر شاهد حضور حدود نیم درصدی دختران نوجوان در سطح شهر هستیم که بخشی از آن به تربیت و دیدگاه خانواده‌ها باز می‌گردد.
لزوم توانمندسازی خانواده هابرای تغییر نگرششان به حضور دختران در بازار کار
وی ادامه داد: به نظر می‌رسد پیش از توانمند سازی دختران نیازمند توانمند سازی خانواده‌ها هستیم تا نوع نگرش آن‌ها نسبت به حضور دختران در بازار کار مثبت شود، چراکه با این حضور کمرنگ دختران و نوجوانان در جامعه نمی‌توان انتظار حضور آن‌ها در عرصه کارآفرینی را داشت.
به گفته بهروز آذر، ویژگی‌های شخصیتی و رفتاری افراد در میزان موفقیت آن‌ها در عرصه کارآفرینی بسیار مهم است. همچنین استفاده از فرصت‌ها، تشخیص و توانایی پذیرش فرصت‌ها، قدرت بسیج کردن منابع و قدرت ریسک کردن از جمله ویژگی‌های افراد کارآفرین است که بخشی از این ویژگی‌ها به شخصیت فرد و بخشی دیگر مربوط به آموخته‌ها و نوع تربیت فرد در جامعه است که از آن تحت عنوان ویژگی رفتاری یاد می‌شود که از بیرون به افراد منتقل می‌شود.
مدیر کل امور بانوان شهرداری تهران ادامه داد: تعداد کارآفرینان مرد بیشتر از تعداد کارآفرینان زن است، یکی از دلایل آن را می‌توان به وجود الگوها و فضاهای کاری برای مردان از دوران کودکی دانست چراکه از کودکی پسران در معرض کسب و کار قرار داشته‌اند، بسیاری از آنان همراه پدران خود به محل کار رفته‌اند در حالی که اولین زمینه ورود بازار کار برای دختران در سنین ۲۵ سالگی به بالا و پس از فارغ التحصیلی شکل می‌گیرد.
وی نقش تربیت کودکان در ایجاد کارآفرین موفق زن را بسیار پر اهمیت دانست و افزود: خانواده‌ها از دوران کودکی تفاوت‌هایی را میان دختران و پسران قائل هستند که در اشتغال آینده آن‌ها اثر گذار است، الگوهای نقشی که در نسل‌های گذشته برای دختران وجود داشته است آن‌ها را به گونه‌ای تربیت می‌کرد که هم‌پای مادران خود به تولید محصولات بپردازند و در مباحث خرید و فروش و مهارت کسب‌وکار وارد شوند.
وی معتقد است که در نسل فعلی به دلیل کمرنگ شدن الگوی نقشی دختران، مهارت‌های کافی برای حضور دختران به عرصه کار ایجاد نشده است، به گونه‌ای که اغلب زنان نسبت به کسب درآمد از تولیدات خود احساس خجالت می‌کنند.
بهروز آذر به مبحث تامین مالی در راه اندازی کسب‌و کار اشاره کرد و گفت: اکثرا کارآفرینان تامین مالی اولیه خود را از خانواده دریافت می‌کنند، خانواده‌ها اگر دارای سرمایه انباشته‌ای باشند عموما آن را در اختیار پسران خود قرار می‌دهند درحالی که اعتماد کمتری نسبت به دختران برای در اختیار قرار دادن سرمایه دارند. همچنین خانواده‌ها تصور دارند که دختران ازدواج می‌کنند و هزینه تامین معیشت آن‌ها با همسرشان است، از این جهت دختران غالبا به سوی گرفتن وام سوق پیدا می‌کنند و مشکلات تضامین برای آن‌ها ایجاد می‌شود.
وی در انتها با بیان اینکه عوامل یاد شده و عوامل بسیار دیگر در کمرنگ شدن حضور زنان در عرصه کارآفرینی موثر است، تصریح کرد: به دلیل اینکه دختران تحت شرایطی قرار می‌گیرند که به آن‌ها القا می‌شود نیازی به حضور در بازار کار ندارند و از سوی دیگر مهارت‌های حضور در بازار کار را کسب نکرده‌اند می‌توانیم بگوییم علائق آن‌ها به حضور در بازار کار و به ویژه کارآفرینی کاهش پیدا می‌کند.