با نگاهی گذرا به تاریخ زندگی بشری و مقایسه آن با شرایط زندگی امروز در می یابیم که هیچگاه به اندازه امروز توافق در مورد این که مهم ترین پیش نیاز توسعه پایدار یک جامعه وابسته به توانمندی و مشارکت اعضای آن جامعه است و برای تحقق آن باید فرصت و زمینه فراهم باشد تا آحاد جامعه اعم از زن و مرد ، شهری و روستائی ، پیر و جوان بتوانند در سطوح مختلف محلی – منطقه ای و ملی در فرآیند توسعه درگیر شوند وجود نداشته است .
بحث توسعه پایدار در اثر حرکت های سریع جامعه صنعتی بویژه در نیمه دوم قرن بیستم مورد اقبال واقع شد. ابتدا مفهوم رشد به تنهایی کافی بود تا ملل عقب مانده و یا مناطق دور افتاده را به خوشحالی وادارد اما رشد ناموزون برخی کشورها یا مناطق آثار و پیامدهایی را در پی داشت که صاحب نظران را بر آن داشت تا مفهوم جدیدتری از توازن را هدف بگیرند.
مفهوم توسعه ضمن اینک رشد رادر نظر داشت اما تنها به رشد کمی قناعت نمی کرد، آثار و پیامدهای رشد کمی را مطالعه می کرد و تقویت اثرات مثبت و حذف اثرات منفی را در نظر داشت . بدین ترتیب مفهوم توسعه جایگزین مفهوم قدیمی تر رشد شد. به نظر می رسید با تأکید برنامه ریزان بر مفهوم توسعه مسئله حل شده باشد اما فرآیند توسعه نیز به خودی خود مشکلاتی را پیش آورد از جمله این مشکلات عدم توازن ، بهره مندی نامساوی گروه های مختلف، آسیب های محیط زیستی و کند شدن و یا توقف فرآیند توسعه براثر توسعه نامتوازن بود .
یکی از مهمترین مسائل مطرح در زمینه رشد وتوسعه، بویژه توسعه پایدار نقش آفرینی زنان و آثار و عواقب رشد وتوسعه بر ایشان است که نه تنها در کشورهای در حال توسعه بلکه در کشورهای توسعه یافته نیز جزو مسائل اصلی بوده است که منجر به نهضت های مختلف و نتایج متفاوتی شده است، در جوامعی مانند ایران- که هنوز خانواده سلول های اصلی آن را تشکیل می دهد- اهمیت زنان بیش از دیگر مناطق جهان خود را نشان داده است.
اگر هدف توسعه ارتقای سطح زندگی مادی و معنوی وخانواده باشد آیا چنین توسعه ای بدون حضور زنان ممکن است ؟
اگر هدف توسعه ارتقای سطح زندگی مادی و معنوی و خانواده باشد آیا چنین توسعه ای بدون حضور زنان ممکن است ؟ بخش مهمی از تربیت فرزندان درخانه، مهد کودک، پیش دبستانی، دبستان صورت می پذیرد و بخش مهمی از آموزش در دبیرستان و دانشگاه به زنان سپرده می شود.
می توان باور کرد که در صورت نقش آفرینی مثبت، آگاهانه و فعال زنان بخش مهمی از اهداف توسعه تحقق خواهد یافت در غیر این صورت نه تنها سایر نشانه های توسعه فیزیکی حتی معنوی اثری نخواهد داشت ، بلکه سودمندی آن جنبه های توسعه نیز از بین خواهد رفت . بعلاوه نقش آفرینی زنان در تمام قسمتهای جامعه موجبات اطمینان بخشی به فعالیتها را فراهم خواهد آورد ،فراموش نکرده ایم دوران کمتر از نیم قرن پیش را که آثار فیزیکی توسعه هر روز نمایان بود، اما تنها رضایت مردم حاصل نبود و این نارضایتی ها چنان روی هم انباشته شد که منتج به انقلاب شد.
باید بپذیریم که سرمایه گذاری در زمینه توسعه کارآفرینی زنان نه تنها یک نیمه از جامعه را به صحنه اقتصاد خواهد کشاند بلکه ابتکارات جدیدی را به حوزه کسب و کار وارد خواهد کرد که از دیدگاه توسعه پایدار این امر تنها با تزریق پول، وام و اعتبار دولتی به تنهائی محقق نمی شود.
مهمترین مسئله در این بخش از توسعه زنان هوشیار، توانمند، ریسک پذیر و در یک کلام زنان کار آفرین است که می تواند این جنبه از کاستی های توسعه را پوشش دهد .
مشارکت نقش بعدی را بازی می کند اگر مفهوم توسعه پایدار را به معنای درگیری تمام استعدادها در فرآیند توسعه و بهره مندی تمام اجزاء زیست بوم از نتایج آن می دانیم ناگفته پیداست که تعاون نقش بسیار مهمی در فرآیند توسعه پایدار دارد ، تعاون مفهومی است که توانائیهای اندک ، سرمایه های خرد و ابتکارات مختلف را به هم پیوند می دهد و در صورت برخورد عقلانی و تقویت مهارتهای زیست اجتماعی توانمندی های بزرگی را بوجود می آورد و اداره کل امور بانوان وظیفه خود می داند که هماهنگی ها، همفکری ها و همکاری های لازم را در زمینه حضور فعال زنان در کار آفرینی و تعاون با لحاظ توسعه پایدار بعمل آورد.
باور ما این است که زنان با ایمان ، پر تلاش و اندیشه ورز استان زنجان، می توانند نقش مهمی در توسعه پایدار ایفا کنند. اراده و خواست ایشان ، حمایت و تأمین منابع از سوی نهادهای مسئول و کوشش جمعی در جهت بهبود فضای کسب و کار شرط اول این پدیده مبارک است . شرط دوم و شاید شرط اساسی یادگیری است . می بایست یادگیری را به یک عادت همیشگی تبدیل کنیم. جهان چنان در تغییر است که هرچه یاد بگیریم نیاز داریم و هرچه به کار ببندیم توفیقاتمان را افزایش خواهد داشت.
منبع:مهر